کتاب رازهای حسن کچل - جلد 2

"آفتاب روی نوک سروهای بلند آبادی بود که حسن کچل با گله از کوچه‌ها می‌گذشت. گرد و غبار زیادی دنبال گله بود. حسن کچل به تنهایی گله چند نفر از اهل آبادی را به چرا می‌برد. مباشر و ارباب مزد او را نداده‌بودند، او هم گله آن‌ها را به دشت نمی‌برد. گله حسن کچل جمع و جور بود و بز سیاهی جلودار آن بود که به حرف حسن کچل بود. با یک آخ گفتن بز به راه می‌افتاد و حسن کچل عقب گله را گرد می‌کرد تا بره یا بزغاله‌ای جا نماند. زنگوله بزرگ و طلایی رنگ به گردن بز بود که از صدای آن دل حسن کچل شاد می‌شد. الاغ زخمالوی گیج و گولی از کوچه‌ای درآمد، به میان گله زد. داد حسن کچل به آسمان رفت و دنبال الاغ دوید، از آن طرف گله به طرف گودال آب رفت..."

متن فوق بخشی از کتاب "رازهای حسن‌کچل" است. این کتاب توسط محمدرضا یوسفی تالیف شده‌است و در انتشارات ویژه نشر به چاپ رسیده‌است.