کتاب آقای پیپ

همه اسمش را چپول گذاشته بودند. حتی در آن روزهایی که من دختری سیزده ساله و لاغر مردنی بودم. فکر می‌کردم حتما خودش از لقبی که به او داده‌اند خبر دارد، اما اهمیت نمی‌دهد. چشمانش آن قدر به چیزی که پیش‌رو داشت متمرکز بودند که نمی‌توانست به ما، بچه‌های پابرهنه توجه کند. مانند کسی به نظر می‌رسید که شاهد رنج و مصیبتی بوده، یا خودش گرفتار آن شده و نتوانسته فراموش کند. چشمان درشتش در آن سر بزرگ، بیش‌تر از چشم دیگران بیرون زده بود - انگار می‌خواستند از سطح صورتش بیرون بزنند. آدم را یاد کسی می‌انداختند که نتوانسته با سرعت کافی از خانه بیرون برود و لای در گیر کرده است.

کتاب فوق را لوید جونز نوشته که برگردان آن توسط فریده اشرفی صورت گرفته و به همت انتشارات آموت به چاپ رسیده است.