کتاب غزلیات سعدی - قاب دار

شیخ اجل سعدی شیرازی که بی‌گمان در نیمه‌ی دوم قرن هفتم در شیراز می‌زیسته تخلص خود را از نام سعد پسر و پدر اتابک مظفرالدین ابوبکر بن سعد بن زنگی گرفته است و آغاز جوانی را به‌یقین در حدود سال‌های قبل از ۶۳۳ و 639 در بغداد بوده است که به ترتیب سال قتل و مرگ استاد بزرگوارش شیخ ابوالفرج بن جوزی دوم و شیخ شهاب‌الدین ابوحفص عمر بن محمد سهروردی است. از تحقیق دقیق رسالات و نوشته‌ها و گفته‌های سعدی چنان برمی‌آید که وی پیش از شاعری و آوازه‌ی آسمان‌گیر غزل‌سرایی در این رشته، تحصیلات عالی دینی و فقهی داشته و لقب مصلح‌الدین و کلمه شیخ پیشاپیش تخلص سعدی ناظر بر فقیه و محدث و متکلم و سالخورده بودن اوست. نام و نسب و تاریخ تولد و وفات وی همانند بسیاری از نویسندگان و شاعران نامعلوم است لیکن، بی‌هیچ تردیدی می‌دانیم در سال 6۵۵ هجری مثنوی بوستان را به شعر فارسی در بحر تقارب «فعولن 8 بار» سروده است و فصاحت و بلاغت وی با همین اثر داستانی-اخلاقی بدیع عالم‌گیر شده است، اگرچه او خود از عیب‌ها و نقص‌های ادبی و کلامی این اثر نخستین آگاه بوده و از اهل ادب خواسته است که از تعنت (خرده‌گیری) دست بدارند و جوانمردی بکنند البته اگر از هزاران بیت یکی را بپسندند. کتاب پیش رو توسط انتشارات کتاب‌سرای نیک با کاغذ گلاسه و جلد گالینگور منتشر شده است. 

"برآمد باد صبح و بوی نوروز

به کام دوستان و بخت پیروز

مبارک بادت این سال و همه سال

همایون بادت این روز و همه روز"