کتاب پشت صحنه داستان های من

محدثه رضایی( -۱۳۶۱)، نویسنده است. در یکی از داستان‌های کوتاه این کتاب به نام «سوپ ناهید» می‌خوانیم: «سوپی که خودم درست کرده‌ام و اسمش سوپ ناهید است، روی میز تحریرم است. نارنجی است. تویش رب گوجه زیاد ریخته‌ام. دانه‌های برنج پف‌کرده‌ی توی آن پیداست و شویدهای پراکنده. یک ذرّه شوید توی یخچال بود؛ آن‌ها را هم به سوپ اضافه کردم. وقتی سوپ درست می‌کنم، هر چه دمِ دستم باشد، تویش می‌ریزم؛ از نخود و لوبیا گرفته تا چای خشک؛ درست مثل داستان‌هایی که می‌نویسم. استاد داستان‌نویسی‌مان می‌گوید: «داستان‌نویسی مثل آشپزی است. یک نویسنده باید مثل یک آشپز ماهر بداند چه چیزی در غذایش که همان داستان است، بریزد.» و یک عالم حرف دیگر در باره‌ی نویسندگی و آشپزی و... امروز که من سوپ درست کردم، بابا ناهار نخورد. فقط دست‌پخت مامان را می‌خورد. همیشه هم که از سر کار می‌آید، توی راه‌رو همان‌طور که کفش‌هایش را درمی‌آورد، می‌‌پرسد: «کی درست کرده؟» اگر من و ثریّا درست کرده باشیم، می‌گوید: «توی اداره ناهار خورده‌ام.» مامان کیف می‌کند. بابا می‌گوید: «این دخترها غذا را بد هم‌ور می‌کنند. باید بشوند آشپز باغ‌وحش!»