کتاب شادمانی خلاق

این شهری است در کنار رودی شکوهمند. پله‌های عریض و طويل تا لب آب‌کشیده شده است؛ و گوئی زندگی بر روی این پله‌ها جریان دارد، از صبح زود تا مدتی بعد از تاریکی هوا روی این پله‌ها ازدحام و سروصدا هست. مردم اغلب روی پله‌های هم‌سطح رودخانه که سایه آن‌ها در آب افتاده می‌نشینند و غرق در امیدها، آرزوها، خدایان ساختگی، دعاها و سرودهایشان می‌گردند. اکنون ناقوس کلیسا در حال نواختن است؛ مؤذن گلبانگ اذان سر داده است؛ شخصی سرودی می‌خواند و جمعیتی انبوه در سکوتی ستایشگرانِ گوش می‌دهند.