کتاب مینیاتورهای سیاه

"کاریکاتور معمولا تاریخ مصرف دارد، مضمونی طراحی می‌شود برای واقعه‌ای معین در زمانی معین، ثبت غلوآمیز حرکتی، مضمونی، رابطه‌ای است که «امروزه روز» مورد توجه همگان است. روزنامه که به گزارش روز و بازتاب وقایع نظر دارد، کاریکاتور را نیز چون مقالات هم‌جوارش در هاضمه‌ی خود درج می‌کند و پس از چندی با خود به گورستان تاریخ می‌برد. گورستانی که گاه محققان و تاریخنگاران از آن عبوری شتابزده و بی‌هیجان دارند. «کامبیز» نیز چون بسیاری از طراحان همکارش، کاریکاتورهای باب روز داشته است. طرح‌هایی که پی آیند مقاله‌ای، فکری، حادثه‌ای مهم بوده و فقط آن ایام به دل خوش نشسته است. بعد اگر از خاطر رفت غمی نیست. وقتی که روزان و شبان ما در فراموشزار فرو می‌رود هر چه با آن عمر ناپدید همراه است، هرچند عزیزترین باشد از دل و دیده خواهد رفت. اما کسی که در روزنامه کار می‌کند و کار روزانه‌اش بهانه‌ی معاش و گذران عمر است، اگر رند و آخربین باشد چیزهایی را از قوت روزانه‌اش، از کارکرد ناگزیر شغلی‌اش می‌دزدد و انبار می‌کند، از زخمزد ثانیه‌ها و سال‌ها دور نگه می‌دارد، به‌شرط آنکه ذخيره بتواند زنده و با طراوت بماند و غبار زمان، سیاه و تباهش نکند، البته این دیگران مخاطبان‌اند که با به یاد سپردن جنین آثاری آن‌ها را دوام می‌بخشند." _{جواد مجابی}

کتاب «مینیاتورهای سیاه» دربردارنده‌ی گزیده‌ای از طرح‌های کامبیز درم‌بخش بوده که توسط انتشارات تاش چاپ شده است.